-
1 cōmoedus
-
2 scaenica
scaenĭcus ( scen-), a, um, adj., = skênikos, of or belonging to the stage, scenic, dramatic, theatrical (class.).I.Lit.:B.poëtae,
dramatic poets, Varr. L. L. 9, § 17 Müll.:artifices,
players, actors, Cic. Arch. 5, 10; Suet. Caes. 84:actores,
Quint. 6, 1, 26; 11, 3, 4: ludi, stage-plays, theatrical representations, in a gen. sense (opp. to games of wrestling, racing, etc.), Liv. 7, 2; 31, 4; 34, 54; Ter. Hec. prol. alt. 37; Suet. Calig. 26; id. Ner. 11; cf.operae (with gladiatoriae),
id. Aug. 43:fabula,
a drama, Amm. 28, 1, 4:organa,
Suet. Ner. 44:coronae,
id. ib. 53:habitus,
id. ib. 38:gestus,
Cic. de Or. 3, 59, 220:modulatio,
Quint. 11, 3, 57:venustas,
Cic. de Or. 3, 8, 30:decor quidam,
Quint. 2, 10, 13:dicacitas (with scurrilis),
id. 6, 3, 29:fortuna dubia, Ter. Hec. prol. alt. 8: adulteria,
represented on the stage, Ov. Tr. 2, 514.—In the neutr.:quin etiam, quod est inprimis frivolum ac scaenicum, verbum petant (declamatores), quo incipiant,
Quint. 10, 7, 21:nihil scaenicum apud Graecos pudori est,
Liv. 24, 24; cf., with a subject-clause:complodere manus scaenicum est et pectus caedere,
Quint. 11, 3, 123.—Substt.1.scaē-nĭcus, i, m., a player, actor, Cic. Off. 1, 31, 114:2. * II.orator plurimum aberit a scaenico (with comoedi),
Quint. 1, 11, 3; Suet. Ner. 42 fin. — Plur., Cic. Planc. 12, 30; id. Verr. 2, 3, 79, § 184; Quint. 11, 3, 158; Suet. Tib. 34; id. Ner. 11; 21 et saep.—As a term of reproach applied to Nero (on account of his passion for the stage), a stage-hero, Tac. A. 15, 59.—Transf. (opp. to real, true, actual), fictitious, pretended:populus Romanus, invictus a veris regibus, ab illo imaginario et scaenico rege (sc. Andrisco) superatur,
by that theatrical king, Flor. 2, 14, 4.—* Adv.: scaenĭcē, theatrically, after the manner of players:cum aliqua velut scaenice fiunt,
Quint. 6, 1, 38. -
3 scaenicus
scaenĭcus ( scen-), a, um, adj., = skênikos, of or belonging to the stage, scenic, dramatic, theatrical (class.).I.Lit.:B.poëtae,
dramatic poets, Varr. L. L. 9, § 17 Müll.:artifices,
players, actors, Cic. Arch. 5, 10; Suet. Caes. 84:actores,
Quint. 6, 1, 26; 11, 3, 4: ludi, stage-plays, theatrical representations, in a gen. sense (opp. to games of wrestling, racing, etc.), Liv. 7, 2; 31, 4; 34, 54; Ter. Hec. prol. alt. 37; Suet. Calig. 26; id. Ner. 11; cf.operae (with gladiatoriae),
id. Aug. 43:fabula,
a drama, Amm. 28, 1, 4:organa,
Suet. Ner. 44:coronae,
id. ib. 53:habitus,
id. ib. 38:gestus,
Cic. de Or. 3, 59, 220:modulatio,
Quint. 11, 3, 57:venustas,
Cic. de Or. 3, 8, 30:decor quidam,
Quint. 2, 10, 13:dicacitas (with scurrilis),
id. 6, 3, 29:fortuna dubia, Ter. Hec. prol. alt. 8: adulteria,
represented on the stage, Ov. Tr. 2, 514.—In the neutr.:quin etiam, quod est inprimis frivolum ac scaenicum, verbum petant (declamatores), quo incipiant,
Quint. 10, 7, 21:nihil scaenicum apud Graecos pudori est,
Liv. 24, 24; cf., with a subject-clause:complodere manus scaenicum est et pectus caedere,
Quint. 11, 3, 123.—Substt.1.scaē-nĭcus, i, m., a player, actor, Cic. Off. 1, 31, 114:2. * II.orator plurimum aberit a scaenico (with comoedi),
Quint. 1, 11, 3; Suet. Ner. 42 fin. — Plur., Cic. Planc. 12, 30; id. Verr. 2, 3, 79, § 184; Quint. 11, 3, 158; Suet. Tib. 34; id. Ner. 11; 21 et saep.—As a term of reproach applied to Nero (on account of his passion for the stage), a stage-hero, Tac. A. 15, 59.—Transf. (opp. to real, true, actual), fictitious, pretended:populus Romanus, invictus a veris regibus, ab illo imaginario et scaenico rege (sc. Andrisco) superatur,
by that theatrical king, Flor. 2, 14, 4.—* Adv.: scaenĭcē, theatrically, after the manner of players:cum aliqua velut scaenice fiunt,
Quint. 6, 1, 38. -
4 scenicus
scaenĭcus ( scen-), a, um, adj., = skênikos, of or belonging to the stage, scenic, dramatic, theatrical (class.).I.Lit.:B.poëtae,
dramatic poets, Varr. L. L. 9, § 17 Müll.:artifices,
players, actors, Cic. Arch. 5, 10; Suet. Caes. 84:actores,
Quint. 6, 1, 26; 11, 3, 4: ludi, stage-plays, theatrical representations, in a gen. sense (opp. to games of wrestling, racing, etc.), Liv. 7, 2; 31, 4; 34, 54; Ter. Hec. prol. alt. 37; Suet. Calig. 26; id. Ner. 11; cf.operae (with gladiatoriae),
id. Aug. 43:fabula,
a drama, Amm. 28, 1, 4:organa,
Suet. Ner. 44:coronae,
id. ib. 53:habitus,
id. ib. 38:gestus,
Cic. de Or. 3, 59, 220:modulatio,
Quint. 11, 3, 57:venustas,
Cic. de Or. 3, 8, 30:decor quidam,
Quint. 2, 10, 13:dicacitas (with scurrilis),
id. 6, 3, 29:fortuna dubia, Ter. Hec. prol. alt. 8: adulteria,
represented on the stage, Ov. Tr. 2, 514.—In the neutr.:quin etiam, quod est inprimis frivolum ac scaenicum, verbum petant (declamatores), quo incipiant,
Quint. 10, 7, 21:nihil scaenicum apud Graecos pudori est,
Liv. 24, 24; cf., with a subject-clause:complodere manus scaenicum est et pectus caedere,
Quint. 11, 3, 123.—Substt.1.scaē-nĭcus, i, m., a player, actor, Cic. Off. 1, 31, 114:2. * II.orator plurimum aberit a scaenico (with comoedi),
Quint. 1, 11, 3; Suet. Ner. 42 fin. — Plur., Cic. Planc. 12, 30; id. Verr. 2, 3, 79, § 184; Quint. 11, 3, 158; Suet. Tib. 34; id. Ner. 11; 21 et saep.—As a term of reproach applied to Nero (on account of his passion for the stage), a stage-hero, Tac. A. 15, 59.—Transf. (opp. to real, true, actual), fictitious, pretended:populus Romanus, invictus a veris regibus, ab illo imaginario et scaenico rege (sc. Andrisco) superatur,
by that theatrical king, Flor. 2, 14, 4.—* Adv.: scaenĭcē, theatrically, after the manner of players:cum aliqua velut scaenice fiunt,
Quint. 6, 1, 38.
См. также в других словарях:
BACCHI Theatrum — cuius mentio in L. memorata Demostheni in Midiana, Ο῞τμν ἡ πομπἡ τῷ Διονύσῳ ἐν Πειραιεῖ καὶ ὁι Κωμῳδοὶ καὶ ἐπὶ Ληναίῳ πομπὴ καὶ ὁι Τραγῳδὸι καὶ ὁι Κωμῳδοι καὶ τοῖς ἐν ἄςτει Διονυσίοις ἡ πομπὴ καὶ ὁι παῖδες καὶ ὁ Κῶμος καὶ ὁι Κωμῳδὸι καὶ ὁι… … Hofmann J. Lexicon universale
LIBERALIA — Liberi festa, apud Rom. Graecis Διωνύσια. A Pontificibus quoque Agonia dicta sunt. Celebrabantur die 17. Martii, sedebantque per totum opp. eo die Sacerdotes Liberi, hcderâ coronatae anus, cum libris et foculo pro emptore sacrificantes. Eodem… … Hofmann J. Lexicon universale
ТЕАТРАЛЬНЫЕ ПРЕДСТАВЛЕНИЯ — • Ludi scaenici. Т. представления в древности, как в Афинах, так и в Риме, не были в частных руках; ими заведовало государство, хотя исполнение в каждом отдельном случае предоставлялось частным лицам. В Афинах представления трагедий и … Реальный словарь классических древностей
Schauspielkunst — Schauspielkunst, ist die Kunst der sinnlichen Darstellung dramatischer Gedichte durch lebendige Menschen (Schauspieler, im Gegensatz zu Marionetten, s.d.), welche die in dem Drama vorkommenden Personen sprechend u. handelnd darstellen. Die S.… … Pierer's Universal-Lexikon
Gisela Fiori — (* 3. November 1940[1] in Landshut; † 20. Juli 2011[2] ebenda) war eine deutsche Theater und Filmschauspielerin und Tanzlehrerin. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 … Deutsch Wikipedia
EDOMATOR vocis — apud Tertullian. de Pallio c. ult. De meo vestiuntur et primus informator literarum, et primus Edomator vocis et primus numerorum Harenarius, et Grammaticus et Rhetor etc. non Phonascus est, ut quidam volunt, Huic enim puerosolim, inter prima… … Hofmann J. Lexicon universale
INFIBULATIO — olim in Citharoedis usitata, rum quaestus, rum vocis gratiâ: Iuv. l. 2. Sat. 6. v. 73. Solvitur bis magno Comoedi fibula, sunt quae Chrysogonum cantare vetent. Rationem infibulandi monstravit C. Cels. l. 7. c. 25. qui hoc quidem saepius inter… … Hofmann J. Lexicon universale
LECTIO — in Poesi, diversa olim, ab solutae orationis numeris. Plin. Caecilius l. 5. Ep. 19. de Zosimo liberto suo, Idem tam commode Orationes, et Historias et Carmina legit, ut hoc solum diditisse vide atur. Ubi videmus, et Historias et Orationes itidem… … Hofmann J. Lexicon universale
LITERARUM primus Informator — memoratur Tertulliano de Pallio. Videris nunc Philosophia quid prosit: nec enim sola mecum est, habeo et alias artes inpublico utilas: de meo vestiuntur et primus literarum Informator et primus Edomator vocis et primus numerorum Harenarius, et… … Hofmann J. Lexicon universale
LYRA — I. LYRA instrumentum Musicum, cuius inventio Mercurio tribuitur, qui quumi pedem in aridam testudinem, sic Varroni dictam, quod testâ tegatur, impegislet, animadvertit sonum reddi ex nervis illius siccitate intensis: quod tamen paulo aliter… … Hofmann J. Lexicon universale
MIMUS — sermonis est cuiuslibet seu facti, cum lascivia, imitatio, finitore Diomede: unde Pantomimi, omnium rerum imitatores; et Archimimi, mimorum principes dicti sunt. Vide Scalig. Poet. l. 1. c. 10. Nomen Pantomimi primus usurpavit Pylades, ex Asia… … Hofmann J. Lexicon universale